Birinci Vakıf’ın eski Encümen Üyesi Golan Trevize geleceği seçmişti ve bu gelecek Gaia idi. Bir süperorganizma olan Gaia bütünsel bir gezegendi ve ortak bilinci o denli yoğun bir beraberlik içindeydiki her bir pişmemiş tanesi, her bir çakıl taşı, her bir varlık hepimiz adına konuşabiliyor ve her insanın hissettiklerini hissedebiliyordu. Burası mahremiyetin yalnızca istenmemekle kalmadığı, hem de anlaşılmaz olduğu bir diyardı.
Fakat insanlığın geleceği için doğru karar mıydı? Trevize bunun bu şekilde bulunduğunu hissetse bile, bu kafi değildi. Bilmesi gerekiyordu.
Trevize bu probleminin cevabının insanlığın köklerinde, efsanevi Arz’da yattığına inanıyordu… Doğal orası hâlâ vardıysa. Zira Gaia’ya ilk yerleşenlerin geldiği bu gezegenin Galaksi’nin sayılamayacak kadar oldukca yıldızı içinde nerede olduğundan kimse güvenli değildi. Niçin Arz’a dair hiçbir kaydın korunmamış bulunduğunu, niçin Gaia’nın geniş gezegen hafızasında oradan asla bahsedilmediğini asla kimse açıklayamıyordu. Bu Trevize’nin çözmeye emin olduğu bir muamma ve her ne pahasına olursa olsun göze alacağı bir arayıştı.
